Korkulara uzanmak Şiiri - Tansul Baykal

Geri gelmeyecek zaman
Umutlarımın son durağıydı burası.
gülüyorum yalanlarımıza
Dönüp bakılacak,tutunacak bir anı bırakmadık.
Sildik hafızalarımızı
Artık korku yağıyor,
ölüm dokunuyor her gece
Ve her gece korkulara uyuyoruz
Sanki hiç var olmamış gibi yaşananlar
Korkuyoruz gitme demek, kal demek çok zor.
Sevmek ise bencillikmiş
Birazcık bencillikse,delilik
Önemli olan kaybettiklerimiz mi?
Bize kalanlarla yaşamakmı?
Önceliklerimiz neydi?
Yaşadıklarımız bile bizim değil,
Üstümüze yıkılmış hayatlar
Başkalarının hayatını oynuyoruz korkakça
O kadar az ki yaşama sebebim
Ve o kadar az ki bana kalanlar.
Üzerime yıkılmış her şey eziliyorum
Ne umut nede sitem var

Ölüm bile amaçsız artık
Uzandım yine korkularıma
Bu sonum olsun
Sanki hiç var olmamışım gibi

Sarmaş dolaşım korkularımla
Ürperiyorum, ölüm dokunacak yine
Buz gibi bir dokunuş bu… Titriyorum
Bencil olmaktan daha da zor
Karanlık soğuk bir gece daha
Herkes gitti,
yine yalnızım korkularımla.
ölüm bekliyor her gece
dokunacak yine o soğuk elleriyle
Bu kez toprağın üstünde ölüm
bu son olsun
bu sonum olsun