Korkular Biter Bir Gün

Şöyle düşündüm de birgün,
ne çok tanıdık uğurlamışım öbür yana.
Canımdan, kanımdan,
Çevremden, bir yanımdan.

Ahde vefa sanmışım
musalla taşı önünde
erkişi, hatun kişi için
duaya durmayı,
sonra da omuzlayıp tabutu
ikiye iki bir çukurun koytanına
mevta yatırmayı.

Geç kardeşim kendini kandırmayı,
İşin aslı,
korkularını saklıyordun o derinliğe.
Korkular biter sanıyordun
bir derinliğe gömünce.
Parça parça
ömrünü defnediyordun oysa.

Bir gün bedeninden kalan ne varsa
aynı kovuğa koyacaklar,
bir tahtaya önce adın,
sonra doğum, ölüm yılların...

Boş ver bu töreni,
herkes gitti,
gidiyor,
gidecek...
şu ya da bu şekilde defnedilecek,
korkular nasılsa bitecek.
Var mı bıraktığın güzellikler geride,
Sen ona bak.
Geriye bıraktılarında sevgin,
emeğin varsa ....
adın sürecek,
adın ölmeyecek.