Korkular bırakmıyor ki beynimi…

Tanrım seni gönlüme verdi
Yıllarca bu sevdaya leke vurmadı
En masum duygularla besledi
Unutturmadı, büyüttü, ölümsüz etti…

Nasıl ulu bir ağaç,
Gidebildiği en uç noktalara
Kök salarsa toprağa,
Filizlenip çiçekler açarsa dallarında,
Tanrı dan başka hiçbir güç yıkamazsa
Bu sevda ruhuma öyle sarılı…

Bir pınar gibi akarken sevdan damarlarımda,
Yüreğim koşarken sana,
Beynimde deli fırtınalar konuşuyor…

Ne esen yeller ne fırtınalar,
Dindirmiyor ruhumda
Bıraktığın derin izleri…

Sevginin sınırsız gücünde
Aciz bedenim
Bir tek sana yenildi
Bir tek sana güvendi
Bir tek seni sevdi çılgınca
O eşsiz limanında demirledi…

Silinmiyor anılar,
Her gün umuda sarılıp,
Camın önünde hüzün dolu gözlerle
Gönlüm geceyi, gündüzü birlikte
İstiyor seninle karşılamayı…

Ne olur du sanki;
İçimizde bir yangın varken
Ruhuma kuşatırken sevdan
Masumca tüm kalbimizle yaşasak…

Tıpkı bir merhabayla hayat bulsak
Beraber yatsak
Beraber uyansak
Karanlık gecelerime güneş açsa
Bulutlar gülümsese döşek yapsa
Yakamozlar kuşatsa ışığınla
Dalgalar dua olsa aşkımıza
Uçsuz bucaksız okyanus gizlese
Saklasa ömrümce kollarında…

Ah! .ah yarim! ...
Korkular bırakmıyor ki beynimi…

Ama bir tanem
Nerede olursam olayım,
Olursan ol…
Sen bendesin, ben sende…
Acıtsa da o sözlerin,
Ruhum, yüreğim tek sende…