Korkularınım ben senin, en ummadığın anda bulduğun.
En yalnız, en çaresizinde omzunda hissettiğin el.
Belki kadehindeki son yudum, oltandaki ilk balık,
Yada yağmurda yürüdüğün, ıslak sessiz caddeler.
Ben beklemediğin O’yum, korkular benle güzel...
(26 Eylül 2006, Adana)
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
