Hayatında bir yığın insan olsada yalnızsın aslında
Ama sen bunun adını koyamasın
Başada öıkamasın yalnızlığınla
Sen duvarlarla konuşamasın usata
Kendini acımasızca eleştiremez
Yerden yere vuramasın iç dünyanı
Sen korkularınla yüzleşemesin korkarsın korkularında
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
sadece gözlerine bakınca okuyabiliyorum sendeki benliğimi ve sadece dokunuşlarında heycanlanıyor kalbim,sesinle kopuyor kıyamet ansızın,söylemek istiyorum,korkuyorum ,anlatmak istiyorum sana suskunluğum, cesaretim yok avuçlarına bırakmaya kendimi senin olmak istiyorum yapamıyorum.ey aşk bana bir daha gül güzel gözlerinle ve o sıcacık yüreğinde ara benliğimi tüm kalbinle hisset seni seveni benim seni sevdiğim gibi.(gizem seyhan)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta