Korkulan bazen hoş gelir...?

Aradan geçmişse yıllar
Yitip gitmişse umutlar.
Boşaysa bütün çabalar
Yıllar sonra maddeselleşmişse
Dillere destan aşklar
Hayalse gerçek sandığın yar
Yoksa sevgi, sevdiğin kadar
Yoksa güven, güvendiğin kadar
Yoksa değerin
Senin verdiğinin binde biri kadar
Aşağılanıp horlanmışsan
İncitilip, kırılmışsan
Adam yerine konulmamışsan
Ve halâ delice seviyorsan
Bir gün birden bire başlar
Senin senle çatışman
Saygın, onurlu, şerefli benliğin
Çöker üzerine aptal aşık benliğinin
Gırtlak gırtlağa gelirler.
Onurlu kimliğin göm yüreğine sevgini
Kurtar haysiyetini çek git diye diretir
Aptal aşık kimliğin halâ diretmektedir
Sevgi her şeyin üstündedir,
Sevgin, sevdiğin olmadıktan sonra
Onur, gurur dediğin nedir.
Günlerce boğuşur, çatışır dururlar
Aynı bedende iki ayrı kişilik
Sonra dar gelmeye başlar bedenin
Yenişemeyen iki ayrı kişiliğine
Patlayacak gibi şişer damarların
Zonklamaya başlar beynin
Çıkmak istercesine yerinden
Bu yaman kavganın çığlıkları
Yükselir ruhunun derinliklerinden
İki kişiliğinde yenişemezse
Her raunt hep berabere biterse
Yorulur bedenin, tükenir drencin
İşte o noktaya geldiğinde
Herkesin korktuğu son
Sana başlangıç görünür
Yenişemeyen iki kişiliğin yenişir
Çözülemeyen sorun da çözülür
Ölüme bu noktaya gelip gidenler
Asla korkmazlar ölümden
Güle oynaya düğüne gider gibi ölür.

Temmuz 2004