Korku
Korku, korku doğurur!
“Kork Allah’tan korkmayandan” Atasözündeki durum…
Allah’tan korkmayı öğrenen, Allah’tan korkmayandan da korkmayı doğal olarak içselleştiriyor! Oysa Allah’ı sevmeyi öğrense, onu sevmeyenden de korkmayacak! Zaten insan kendine göreceli “İyi” olanı doğal olarak seçer, korku baskısıyla seçenekler belirlenirse olacağı da budur! Allah’tan korkmayandan korkmaya başlar! Allah, Allah’tan korkmayandan korkan kuluna mükafat mı verecek; ceza mı? Şeytandan “Kork” mu denir? Yoksa “Sakın” mı? O halde çevirilerde “Sakın” yerine “Kork” yazılırsa, korku körüklenmiş olur! Şeytandan Allah’a sığınma vardır ama şeytandan korkmak zillet olur! Şeytan korkulduğundan mı taşlanıyor, yoksa cesaretten mi?
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta