Bir kelime kaçar dişlerimin arasından
Nedamet fısıltılarım ayyuka çıkar
Çözülür ayaklarımdan bir gece yarısı
At gibi koşmamı önleyen prangalar
Günde üç öğün ıssız çöllerde
Kızıl çiçekler toplarım
Irakta kızıl kanlar içinde
Koşuşan çocuklara
Yeniden yağar yağmurlar delice
Koyuverir arz yine sularını
Bir fırtına söndürür çöl ateşini
Nuh'tan sonra ilk tûfan belki de
Gördüm ki ilâçlar zehir oldular
Askerler haydutları bırakıp
Masumlara kurşun attılar
Paketleyip bir kuyuya attım benliğimi
Umudu yeşertene kadar Hızır
Saklanıp durdum kuytularında dünyanın
Açılınca güller masum sevgililerin yüzüne
Önce kendi heykelimi dikeceğim çöllere
Beton ve demir hoyrat ellere düşeli
Utanır oldum insan soylu olmaktan
Çiçekler karşısında doğrusu
Gördüm ki çiçekler de hoyrat ellerde
O zaman tanıdım korkuyu
Yüreğimi sıkan korkuyu
Kayıt Tarihi : 8.5.2006 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve
ıraktaki çocuğun umutları dökülmüş gözlerinden...
Beton ve demir hoyrat ellere düşeli
Utanır oldum insan soylu olmaktan
Çiçekler karşısında doğrusu
Gördüm ki çiçekler de hoyrat ellerde
O zaman tanıdım korkuyu
Yüreğimi sıkan korkuyu
Tebrik ediyor başarınızın devamını diliyorum.
Sevgi ve saygılarımla.
Hüzün ummanına çevirdiniz şiire çöken sessizliğimi.Çok güzel olmuş.Saygılar.
TÜM YORUMLAR (7)