Bilmece gibi karmaşık, karanlık dünyada,
Korku ve cehaletin gölgesinde kaybolanlar var.
Bakışları donmuş, yürekleri sıkıntı içinde,
Bir sessiz çığlık yükselir, umutsuzlukla sarılanlar arasında.
Korku, zihinleri sarmış bir zehir gibi yayılır,
Bilinmezlikle örülü duvarlar örerek insanları esir alır.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta