Korku Ütopyasındayım Şiiri - Jan Zagros

Matemsiz sandığım çocuksu bakışlarım
Uçurumlara daldırılmamın tek sebebiydi.
Son bilanço avucumda üşümüş umutlarım...
Tekerleme söyler gibi kekelerdim
Ağzımdan kaçan elif-ba harfleri ile.
Fenomen ile sezgileri ayırt etmeden
Arkasından giderdim bana sokakları gezdiren sesin.

Yalnız değildim,beni tanıyan tüm geceler kankam.
Efsanelerim beklerken akşamı donar,
Şiirlerimde soluk alır ve ket vururdu yanlızlığıma.
İşgal edilmişti güneş, tek rehberimdi ateş böcekleri
Lanete dokunurmuşcasına tutardı kolumdan bir el.
Karanlıklardan koruduğum bankı yetim brakıp
Atılırken parkın dışına salıverirdim küfürden bir orduyu
Yakamı terk etmeyen görevlinin arkasına.
Ay tepeden çekilecekken utancından,
.....................ben çoktan çekilmiştim karakola.