Korkunun da yaşı yokmuş ölüm gibi
bedeni kendisinin sananlar
kendini kandırırmış yalan gibi
ağızdan çıkan sözler kandırırmış
küçük çocuğu avuturmuş gibi
gelmişler geçmişler dökülürken ağızdan
bakmışsın sel olmuş gidiyor akıntıya kapılmış gibi
her geçen gün pişmanlıklar sararken bedeni
sonrası gelir akla, tövbe etmiş günahkar gibi
çıkarlar dolu etraf korku kol gezerken
gerçek yüzler çıkar mı bir gün! !
anlayacak kim geçmişi
ararken geleceği DEĞMEZ YIKILMAYA
Kayıt Tarihi : 28.3.2015 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!