Herkesin bir korkusu var
Hissettiklerinin korkusu
Olacakların korkusu
Yaşadıklarını tekrar yaşama ihtimali korkusu
Sevdiklerini kaybetme korkusu…
Nasıl inanılır bunca söze bu kadar korku altında
Vaatler vaatleri kovalarken
Yeminin bini bir para olsa da
Hangi nehir geriye akar ki
Ciğerlerimi temiz hava ile doldurduktan sonra
Avazım çıktığınca çığlık atabilirim
Işığa herkes özlem duyar
Unutmak imkânsız, anımsamamaya çalışmak boşu boşuna
İnsan kendiyle mücadele edermiş en çok
Korkularla yüzleşmek
Korkularla savaşıp yere sermek gerekir bir an önce
Hikâyesini anlatmak hoş gelir insana
Anlatılanları merakla dinleyenler bir süre sonra
Bıkar kaçışırlar etrafa, arkadan alay ederler
Dostluk ipleri ördüm sanırken insan
Fark edemeden o iplerle asılır kendi elleriyle
Dimdik durmak imkânsızlaşır bir daha
Sazlıklar en hafif rüzgârla birlikte sallanır
Yanaklardan şeker süzülürken
Kimse anlamasın diye
Yaralar sadece yürekte saklanmalı
Tüm kapılar, pencereler kapatılmalı etrafa
Ve zaman okyanusunda mücevher toplanmalı
Korkular insanı yaşamda tutar
Bu kadar korku arasında ne yazık
Hiç kalmamış Allah korkusu
Seğmenoğlu
Kayıt Tarihi : 2.10.2022 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Okyanus Edebiyat Dergisi'nin Ocak 2025 tarihli 6. sayısında yayımlanmıştır.
Sonsuz selam ve saygılarımla.
"Kendini bilen,rabbini bilir."
Düşündüm de son yıllarda insanları Allah 'la korkutanlar daha bir korkusuzlar sanki...Ve sizin de dediğiniz gibi yeminin bini bir para... Bir yığın yalan dolan...
Kalemin daim olsun. Emeğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (11)