Korku ile münakaşa Şiiri - Sedat Kamal

Kaybetmeye alıştıkça daha çok özgürleşiyor insan
Bazen daha çok özlüyor

Bazı anılar vardır akıllarda kalan
Anılarda yaşıyoruz seninle
Anılarda kaldık çıkamıyoruz
Rüzgar söylüyor şimdi, o yerlerde bizim şarkımızı

Yaşadıklarımızdan çok hayal ettiklerimizle büyüyoruz
Büyüyormuyuz, yoksa hep eski çocukmuyuz?

Bazı mazeretlerin kimseye faydası yoktur
Sen benim en büyük mazeretimsin
Aşk da mazeretlerin en büyüğü

Büyülü bir şey vardı bu kadında
Bir şey vardı beni ona bağlayan
Gördüğün zaman onu zaman durudu

Kaybetmem diyorsun kaybediyorsun
Alışamam diyorsun ‘onsuzluk’ bir bedene bürünüyor
Alışıyorsun

Soğuk hava ile iyice ağırlaşan bir karanlık
Uzaklardan şarkılar geliyor kulağına
Belki neşeli kadın çığlıkları
Belki ayarını yitirmiş sarhoş naraları
Biri küfr ediyor belki ana avrat
Biri ölüyor belki bu gürültünün henganenin ortasında

Umrunda değil hiçbirşey
Hepsinden sıyrılmış sadece ‘onsuzluk’ hissi
Nereye gittiğini bilmeden yürüyorsun

Bir ışığın altından biri çıkıveriyor
‘küçük’
‘küçücük mavi bir canavar’
Gülerek yaklaşıyor sana
Elini kalbine getiriyor
Çelikten pençesine almış kalbini
Habire sıkıyor…

Sedat KAMAL

‘MAVİ GÖZLÜ CANAVARA’….