Korku Şiiri - Hüseyin Alan

Kuru bir yaprak gibi savruluyor aklım
Yüreğimde savsaklık yalnız sen de
Haşereli düşünceler arasında
Gizli ne varsa beynimin en uç noktasında

Felakete uğrak asık surat
Kanlı şafağın ardında
Bir hasret sevencenliği
Yinelenir anlımın çizgilerinde

Ellerim ellerini tutsa
Hissetse sıcaklığını
Okşasa yüreğimi tatlıca
Katsa kalbime hüzün
Değer ağlamaya

Közlerine bulandım kızıl şafağın
Çarmıha gerilmiş hayellerimde
Zincirine vurulmuş damarlarımda kan
Yıllanan yıllarımda kayıp aşk

Bütün yitirmeler
Hep kaçık
Her şey sahte ve yalan
Yalnız karanlık gerçek
Yumaklanmış hüzünlerde

Yıldızlar seyiriyor
Gözlerdeki buğuyu
Sözler çağırıyor aşk kelimelerini
Nasıl olsa kopacak son feryat
Ve çekilecek parça parça kahır

Hayat son çeyreğini yaşıyor
Zaman çırpnışta her an
Sevgiler kırık, sokaklar yasta
Deli bir yaprak gibi savruluyor
Karanlık bir kez daha yüreklere
Korku salıyor...