yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Kendi elimden kaçan aptal kelimeleri okumaktan korkuyorum en az yarını görmekten korktuğum kadar
Ve ben korkularımı inkar etmekten yoruldum
Ellerim tir tir titrerken kendime neden yalan söyledim?
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta