Korku Şiiri - Ercan Öztürk

Soğuk bir Kasım gecesi,
Bedenim buz tutmuş.
Ben yorganıma sığınmışım,
Sığınacak başka kim kaldı ki?
Bir yastığım, bir yorganım
Bir de soğuk duvarlar anlıyor beni.
İnsanlardan ümidi keseli çok oldu,
İyi anlaşamıyoruz,iyi anlaşılmıyoruz.
Tanri var doğru ya, insan ona sığınmalı,
Sesleniyorum, dua ediyorum, ağlıyorum
Bir cevap yok, bir sinyal yok.
Anlaşılan duvarlar tanrıdan daha insaflı,
Öyle ki yine duvarlara dökeceğim içimi..
Neyse isyan etmeyeceğim.
Ya onlar olmasaydı?
Ya bu ayazda banklarda yatsaydım?
Kime anlatacaktim derdimi?
İç sesimle mi bir başıma kalacaktım?
Aman Aman istemiyorum
Bu soğukta bir de baş ağrısı hiç çekilmez.