Korku
Bu akşamüstü uzun süreden beridir ilk defa sensiz çay içtim çay bahçesinde, ağlamak geldi içimden korktu yüreğim. Sığınacak bir liman aradı kelimelerden isyan edecek gibi oldu dilim, cehennemden korktu bedenim. Oysa seni tanımadan öncesine kadar bir tek korkum vardı o da yazamamaktı.
İnsan neden korkar bu zaaf mıdır yoksa hissiyat mıdır bilemiyorum. Bilimsel bir açıklaması vardır elbet. Belki de insanı dış etkenler korkak olmayı zorlamıştır ilk başta annelerimiz babalarımız sonra etrafımız daha sonra kutsa olan her şey...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta