Hangi korkunun tutsaklığıydı,
Bizi böyle çiçeklerin kokusundan,
Mahrum kılan,
Hangi korkulardı içimizi yakan...
Görünmeyen ama hep var olan,
Bir alev gibi ateşi canlı tutan.
Neydi ha!neydi o!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Edebiyat kokulu
Bu zaman yapraklarında...
Sizinle beraber bir yazar olmaktan
Sevinçliyiz, gurur duyduk efendim...
Tebrik ederim, başarılar dilerim sayın Hasan BİÇİCİ üstat
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta