Korku Şiiri - Serdal Şahiner

Korkulur ölümden ölüm bilinmezliklere götürür ruhu
Geride kalanlar kısa bir müddet misafirdirler bu yaşamda
Tanrı onlarıda çağıracaktır o meçhuliyetin zirve yaptığı bilinmezliğe
Herkes kendi doğrularını önemser
Çogumuz yanlış sularda kulaç atarız
Aslında her şey kabullenmekle ilgili bir durum
Sahipsiz bir ömrün mudavimleriyiz ve bunu bilmekten aciz garipleriz
Yaşamda umut etmek neyse de hani zamanla kanıksanan durumlar oluyor
. Aslında yok öyle bir şey kanıksamak birazda mecburiyetten oluyor
Hani yaşamak istiyoruz insanca şöyle sıcak bir evimiz olsun
Akşamları tüm aile bir sofrada buluşabilsin
Tüm umutlar yeşeriversin gözlerimizdeki ışıltıda
Kimse kimseye kibirlenmesin
Yorgun yüreklerimiz sakince gülümsesin ruhumuzda
Tüm kadınlar özgürce savursun saçlarını yaşama karşı
İşçiler onurlarını hissetsinler emegin
Kimseler korkutmasın bizi tanrının cehennemiyle
Portakal kokulu bahçede çiçekler açsın
Vakitsiz ölümler kanıksanır olsada zamanla
Yitik acılar tütsemesin acısını bacalarında umudun
Sen yörük kızı tahtalı dagının çam ormanlarını anlat bana
Korkunç haksızlıklarını anlat köhne kavgalarımızın.