Korku Şiiri - Faruk Kurtbaş

Bi
lir
dim!

Sanırdım bildiğimi

Bildiğimi bilmenden utanırdım

Suskunluktan usanırdım.

Kararmış kara gözlerine
Bırakıp aklımın ufunetini
Ruhunca ince fikrinden
Us alırdım.

Bile bile bilmekten sırrımızı
Kara üzüm salkımlarına dönerken
Yazgı
mız
yargılandı
Bahtımız çamura battı
Ay geçerken ruhumuzun önünden.

Ruhumuz:
Benim

Senin
Bensen olmuş hali.

Bensen olmak ruhun hallerinden:
Maddenin üç hali gibi.
Ay
seyrederken dolunaydı Bensen'i.

"Çaat! " diye çatladı kıskançlıktan.
Parçalandı
üç ay oldu.
Üç ay:

Uçan ay

yaman ay

Yalan ay.

Ayy!
Vay da vay.

Ay vayımıza oturmuş

Kocakarının biri mi yoksa?
Şeytan mı acaba
Hani şu var ya,
Tanrı'nın sürgün memuru

En delikanlısı meleklerin
Varoluşun fesat mazlumu.

kor-ku-yo-rum
çeyrek kaderimin
dolunay kılıklı mahkumu.

yığılıp bir lahza
ıssızlığın kuytu bir köşeciğinde
dile dökemeden soylu korkumu
yani tamamlanamadan
"abbas yolcu" demekten...

gitmekten...

yatmışlığımız yoksa da bir gece

korkuyorum yine de

sensiz uyumaktan ebedi uykumu.

22-28 Temmuz 2014