İnsanlar değil,gece korkuyor insandan.Her yerde bir figan,küfürler deliyor izzetinefsi.Kaç can ölüme tutsaklığı yaşıyor,kaç el giriyor mazlumun koynuna ve kaç göz bakıyor uykudayken bile karanlığa.Islanmış çarşaflarda ölü ceninler dönüp bakıyor Tanrı'ya..Tanrı ağlıyor utancından...Asyacan Nermin Devrimci...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta