Korku Şiiri - Mehmet Çoban

“Korkularıyla yüzleşemeyenler kaybeder”

Aklıma düşen cümlenin peşinden gittim
Korkularımla yüzleşebilir miydim?

“Korkularıyla yüzleşemeyen toplumlar kaybeder”

Aklıma birey olarak düşen cümleyi çoğalttım
İçinde yaşadığım toplumla, dünya ile paylaştım

Birey veya toplum olarak ne çok korkularımız var
Korkularımız yüzünden, inançlarımız, dillerimizi yasaklamışlar

Dininde özgürsün diyen korkaklar, dini, dinleri tarif etmişler
Dilinde, düşüncende özgürsün diyen korkaklar yasaklar getirmişler

Tarihin derinliklerinden gelen korku egemenliği
Sanki bir zamanlar seyrettiğim çizgi film gibi

Bireyler, gruplar, egemenliklerini korkular üzerine kuruyorlar
Korkusuz aydınlığı, barışı, saygıyı, sevgiyi paylaşamıyorlar
Her korku yaratan toplumun, düşüncenin putları var
Putlarının arkasına gizlenmişler, hırslarını tatmin ediyorlar

Putuma dokunma çarpılırsın
Putumu, sorgulamazsın, tartışamazsın
Putum, değişmez, değiştirilemez
Karşısında hiçbir düşünce üretilemez

Aklın özgürlüğünü temel aldığını söyleyen çağın insanı
Aklının köleliğinde korkular yaratarak köle alıyor insanı
Çağımın ideoloji, felsefesi, dini, akılla üretilen korkular dünyası

İnsan kendine tanıdığı özgürlüğü, diğer insana tanımadıkça
Düşüncesinin, ideolojisinin, dinin gücüne inanmadıkça
Korkular imparatorluğu kuruyor toplumlara
İnsanları kul köle ediyor, hırsından dönmüş yarım akıllılara

Dinler tarihini okuduğumda, putperestlik bitti diyorlar
Yaşadığım dünyada ise, etrafında putlar cirit atıyorlar

Putperest dünyanın güya akılsız şamanları var
Çağımda her yeri kaplamış akıllı şamanlar

“Put üretmekte usta insan, korkularını yenememiştir”

Her üretilen put hayatımı \ hayatımızı kuşatır
Ve korkak insanlar, toplumlar putlarını insanlara dayatır

Daha güneş doğmadı
Sabah olacak, güneş doğacaktı
Ama düşlere, hayallere, gerçeklere güneş doğmayacaktı
Dayatılan korku putları yıkılmadıkça, her yer karanlıktı

Birçok insan putunun arkasına sığınmış aydınlığını yaşıyordu
Aşkıyla, meyiyle sarhoş olmuş, çağını, çağdaşlığını yaşıyordu
Ağzından insanlara korkularının salyalarını akıtıyordu

“Düşünüyorum, insanlık tarihinde putsuz bir yaşam var mıydı? ”

“Beni yaratan, yaşatan, kurtaran, var kılan” diye tanımladığımız
Tarihte, günümüzde nice putlar etrafımızı sarmıştı
Her dönemin aklı, akılcılığını yaşarken, aklını köle almıştı

“Aklıma seslendim, beni özgür bırak
Yaşamak istiyorum korkularından uzak

Önünde eğildiğim,
Önünde dimdik durduğum

Ne kadar put varsa olsun artık benden ırak”

18.12.2010 - İzmir