Korku Şiiri - Ahmet Öztürk 3

İçimde yanardağ çöreklenince;
Sıyrılır umudum duygularımdan.
Ayrılık meliki hüküm verince;
Silinir hayalin uykularımdan.

Umudun belaya gark olduğu an,
Uçar sevinçlerim gönül yurdundan.
Sevda tufanının hemen ardından,
Kırık bir yürektir elimde kalan.

Gonca gibi perçin içinde perçin,
Sırlı yüreklerden yükselen buğu.
Kaplayıp el sallar bir zifiri cin,
Bela rüzgârından kalan boşluğu.

Bu ılık ve kansı akan duyguyu,
Sabır sularında yıkamak için;
Karanlığa boğup arsız korkuyu,
Anılar gönlümde hizaya geçin