Karanlık dehlizlerin
korkunç girdaplarında
yitirdim umutlarımı…
Üşür yüreğim!
Güneşi, ışığı, sıcağı unutmaya yüz tuttu
Oysa
Tanırdım eskiden
Korkmazdım…
Üşümezdim…
Şimdiyse;
Ürpertilerimi,
Sıtma nöbeti geçiren
profesyonel bir aktör gibi
gizleme çabam nafile, bilirim…
Korkularım değil mi ki;
Yüreğimden duru bir pınar suyu gibi sızan
Ve bazen
Müzminleşmiş bir yara misali kanayan
Cehennem narı gibi içerimi kavuran
Göğsümün hemencecik sol yanında sızlayan
Kör bıçak…
Kara çıyan…
Pis yılan…
Ayrılık...
Korku...
Ve sevdan!
Beni sancım sancım sancıyan..
Bursa 06 Haziran 2003
Ali Özkan AsafoğullarıKayıt Tarihi : 2.1.2009 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler ....
TÜM YORUMLAR (1)