Su dunyada en buyuk korku sevmektir!
Korkmazsan kaybedersin…
Ya onu kaybetmekten korkarsin,
Ya da onu sevmekten…
Eger korkun onun uzulmesine care bulamamaksa,
Ona deger verir, oldugundan cok yuceltirsin…
Ama sonucta onun kotulugunu istemezsin,
Lakin yine de kaybedersin…
Ya seni fazla zavalli gorur, aciz sanar,
Ya da seni anlamaz, onu inciteceklere, et sarhoslarina gider…
En sonunda mutsuzlugunda seni aci ile anar,
Ama her sey icin cok gec sanar…
Bilmez cunku, senin hala onu ilk an ki sevgi ile bekledigini,
Utanir birazda seni terketigi icin…
Iste kadinin en yuce oldugu duygu budur,
Utanci, onu yasar iken oldurur…
O da artik senin ruhunu anlamistir,
Sevgisini kaybetmemek icin korkmaya baslar…
Ancak onun bu duygusalligini,
O serefsiz ruhsuzlar, kansizlar kullanirlar…
Eger gorur isen onu bir gun, bir yerde ne halde olur ise olsun,
Al bas bagirina, umursama dunyayi, yasat, hissettir sevgini…
Oldugunu sana o guzel ruha sahip, senin askin ile kutsanmis insani…
Su dunyada en buyuk korku sevgidir,
Sevgiyi kazanmis iken, kaybetmemek arzusudur…
17/08/2007/Pazartesi – 22.30
Erbil KutluKayıt Tarihi : 20.8.2007 22:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!