Korku Şiiri - Sevnur Şaylan

Unutulmaya yeminli sevdalar içinde yitirdim kendimi...
Her yitiriş,bir kayıptı hayatımda,
Kazandığımı sandığım her an,
Kaybedişlerim daha fazlaymış aslında,
Anladım...
Çok sonra...
Kırıldıklarımı,kırılışlarımı...
Aslında varmış gücüm yaralarımı onarmaya,
Önümde daha uzun yıllar var diye diye,
Avutmuşum kendimi...
Bilmiyordum yüreğimden sildiğim sevdalarla,
Bir gün yüzleşeceğimi...
Umutlarım daha mı fazlaymış ne o zamanlar?
Hayatı daha mı çok seviyormuşum ne? ...
Korkularım hiç yok denecek kadar mı azmıymış ne? ...
Yüreğim...
Bir daha olamayacak kadar mı güçlüymüş ne? ...
Zamanla anladım bazı şeyleri...
Eksilen yanlarımı...
Yapılanan yanlarımı...
Artık korkularım var,
En masum duygularda bile,
En büyük korkularım var...
Büyüdükçe mi böyle oluyor?
Zamanın yerinde durmadığını farkedince,
Kalıcı olmadığımı kabullenince mi böyle oluyor? ...
Galiba...
Artık kaybedişler korkutuyor...
Kazançlarım bile beni korkutuyor...
Hayat beni korkutuyor...
Geçmişim yaralıyor artık,
Korkularım eseridir bu değişen zamanın,hayatın,
Tüm suçu dönen dünyanın...
Korkuyorum...
Kazansam da...
Korkuyorum...