Korktum Sevmekten Şiiri - Kamil Taşdelen

İnsan aşktan korkarmış bazen,
Sevmekten sevilmekten.
Aşkın sonu hüsran
Üzülen gene ben,
Olacağımı bildiğimden,
Vazgeçtim, sevmekten sevilmekten.

Sanki sen öldün de,
Ben matemini tutuyorum.
Yaşadığını bilmeme rağmen,
Neden hasretinle yaşıyorum.
Sana sevgimi, tazeliyorum halen, ama
Ümidim kalmadı, sevmekten sevilmekten.

Hisler karmaşası içinde bir ben,
Ne yapacağını bilmeyen,
Biçare gönüllere su serpen sen,
Varken yanımda, birlikteyken biz,
Yüzümde gülücük tomurcukları açarken,
Hoşlandım, sevmekten sevilmekten.

Sevdikleri gidiyor artık bu şehirden,
Kim anlar ki kalanların hâlinden.
Dönüp de bir baksanıza,
Ellerinde mendil gözlerinde yaş,
Sevdiklerini gömüyorlar yokluğa, yavaş yavaş
Korktum geri dönmemesinden,
Birdaha onu göremeyeceğimden,
Bir gün, herkesin gideceğine inandım,
Bu yüzden korktum, sevmekten sevilmekten.