yalnızlığın en zengini1957
bir karanlık içi su dolu
nefes bile almadığım daracık
biraz palazlandım bastım tekmeyi
bir daha bir daha en sonunda
pes etti zaman hadi vakit tamam
gözlerimde adını sanradan öğrendiğim
bir ışık hemde sıcak güneş
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta