Korkmuyorum... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Herkesin konuştuğu değildir. Bak zaman kendi örtüsünden
rahatsız bile değilken, biz çürüyoruz ağır ağır.

Neden bilmem hep şikayet ediyorum. Bazen rahatlamak adınadır
diyorum..Sonra anlaşılmak adına..Anlatmakla bitiremiyor
insan aklındakileri, söze dönüştükçe çoğalıyor sanki. Hani
susuyorsunya, artık bende susmalıyım.

Dili olmayanların nasıl anlattıklarını, nasıl anlaşıldıklarını düşünüyorum.
uzun zaman görülmeyince yüzlerin unutulduğunu biliyorum.

Bir resim çizen varsa yeniden başlasın eskizlere. Yeniden
canlandırmak mıdır çizmek, yeniden adlandırmak mıdır. Neleri
öğrendik ki, her sene değişiyor ellerimizin rengi.

Her hangi bir gün, her hangi bir saatte yeniden diriliyorum.
Biliyor musun! Artık üşümüş bir eli tutmaktan korkmuyorum.