Korkmasan da Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Korkmasan da bu soğuklar üşütür seni
Beklediğin otobüsler dolu gelebilir durağa binemezsin
Yağmur da varsa
Üşümem diyemezsin sıkı giyin
Şemsiyeni de al yanına
Bir de dost vermek isterdim kolunun altına
Yeni tıraş olmuş yanağında limon kolonyası
Ve dudağında bir tek ona yakışan güzelim sigarası

Korkmasan da bu geceler kaybeder seni
Beklediğin aydınlıklar gecikmiş olabilir
Bir de kuzeye yakınsa oturduğun yer bu kış vaktinde
Kaybolmam diyemezsin yanına el fenerini al
Bir de dost vermek isterdim koltuğuna
Işığını yaksın bütün sokakların
Belki dibinde kalmıştır sözleri, içilmiş rakıların
Bitmemiş şarkıların

Çığlıklar basıyor ansızın bir eşkıya gibi yalnızlığımı
Dağlardan karanlıklar iniyor
Boydan boya geçiyor göğü
Seni alıyor her zamanki gibi
Bana kokunu bırakıyor, her yer sen oluyor
Ben göremiyorum

Korkmasan da gittiğin yerler yabancıdır sana
Bir tanıdık olmayabilir
Hele sokaklar da iyice ıssızsa
Yolumu bulurum diyemezsin, adresimi yanına al, telefonumu da
Çaresiz kaldığında sadece bir kez çaldır
Ölmemişsem bir yerlerde, sendeyimdir
Göründüğümde elini kaldır
Aşk benim körlüğümdür
Fakat çiçeklerin kokusunu bilirim de bulurum seni

Korkmasan da yelken açmaya ummanın sonsuzluğuna
Yıldızlar görünmeyebilir bulutlar yüzünden, pusulanı al yanına
Hırçın fırtınalara karşı koyar dümenin
Lakin ihtiyacını duyarsan yelkenlerini indirecek birine
Beni de götür sonsuzluk serüvenine
Seni yalnız hissettirebilirim

Çığlıklar basıyor ansızın bir eşkıya gibi yalnızlığımı
Dağlardan karanlıklar iniyor
Ne kent beni biliyor
Ne de ben kenti
Sadece kokun var……