Korkmam Şiiri - Adem Ulutaş

Cihat yollarında ömür tükettim
Denizleri geçtim dereden korkmam.
Meydanlarda aslanlarla cenk ettim
Samanlıkta üç beş fareden korkmam.

Helal lokma için taş taşırım taş
Haramzade sofrasında yemem aş
Allah'ın yoluna baş koymuşum baş
Ölümden, yaradan, bereden korkmam.

Hiç hoşlanmam söz verip de  cayandan
Yardım edenleri ahmak sayandan
Çakaldan, yılandan, akrep, çıyandan
Kan emen keneden, pireden korkmam.

Cesaretle yoğurmuşlar özümü
Hak edenden esirgemem sözümü
Karşılarım hiç kırpmadan gözümü
Hainden, düşmandan, küreden korkmam.

Ana baba kardeşimden etseniz
Evladımdan ve eşimden etseniz
Işığımdan güneşimden etseniz
Zindanda geçecek süreden korkmam.

Yiğit vazgeçer mi Hak davasından
Ne korkar ne ürker it zırvasından
Kahpe otağından şer yuvasından
Düşman elindeki yöreden korkmam.

İyiye, kötüye aklı ermeyen
Dosta tavır koyan düşman yermeyen
Adaletten yana hüküm vermeyen
Adem der; yozlaşmış töreden korkmam.