Korkmak de Şiiri - Ercan Damar

Geliyorlar atlıları çocukların,
Bir selama bin alakayla geliyorlar
Geliyorlar- geliyorlar; kaçmak zamanıdır o halde.

Durup dururken çiğnediğin bu düzen hepimize aitti,
Girdiğin kalbi yıkık bıraktığını saymıyorum bile,
Gözlerine çaldığımız şu mutluluk verici hayatımızı kirlettin görmüyorum bile, sen düşün...

Geliyorlardı, kahramanca ve uslanmadan.
Önce bakıp indiler,
Sonra inip öldüler dost sandıkları insanlarına gelerek.

Öyleyse çaresiz kaldıklarının saatinde, göçtüler,
Göçtüler kısa sürede.
Üstelik kimsede tutmadı ellerinden,
Üstelik kimse demedi; biz korkmuyoruz,
Biz korkmuyoruz arkadaş! yeter ki sen gel bize, gel!
Biz, biz ulan biz,
Ürkmeyin ne olur bizden,
Biz korkmuyoruz ve korkmayacağız.