Korkmak Şiiri - Emre Şenkal

Korkmak

Bazen kuş olup uçmak geçer içimden
Göç edip gitmek bütün bu ülkelerden
Sıkıldım artık iki eli bir ağaca bağlı
Bir hamak gibi yaşamaktan

Sıkıldım üzerime yatılmasından
Yatanları sallamak zorunda kalmaktan
Hamak yada hamal olmaktan
Yük olmak varmış hiç hafif olmadan

Çökmek lazımmış
Bir köy kahvesindeki sandalyeye
Yada bir balıkçı kasabasındaki
Kayığın kuytusunda uyumak

Gözleri kapatmak lazım galiba
Hiç değilse ara sıra
Bir yağmur gibi atmalı üzerinden yükü
Nötr bir bulut olmalı, bir tüy kadar hafif

Hep ayakları yere basmamalı
Yada bassan da bunun mecburiyeti olmamalı
Düşmeye hakkımız olmalı her insan gibi
Yerden kaldıranda olmamalı, biraz yerde kalmalı

Birde cesur olmalı,
Kaybetmekten korkmamalı
En büyük yük bu sanırım
Kaybetme korkusunun verdiği yük

Korkmaktan korkmamalımı?
Yada korkup o yüklemi yaşamalı
Ama bildiğim bir şey var
Her ne olursa olsun
Özgür düşünüp özgür kalmalı

Özgürce sevince göreceksin sevginin sınırını
Sınır komşularını seveceksin
Özgür kalınca gidip kendini kenetleyeceksin
İşte o zaman hapis nedir bilmeyeceksin.