Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bilinç öğretmenim... Önce bilinç, akıl gerek........ Cesaret dediğimiz şey, akılla birleşmedikçe bir işe yaramaz, adına da 'deli cesareti' derler bir de...
Ülkemin fazlası var, eksiği yok hiç bir memleketten... Tek eksiği 'eğitimdir', sorgulayamamasıdır, 'neden, niçin, niye' diye soramayışıdır...
Bu anlamda 'en büyük suçlu' sanırım biziz, öğretmenler olarak.... Biz karşı çıkamadık ki, biz önce birbirimize bile sahip çıkamadık ki?
Ama hayat en iyi öğretendir, bazen....... Umarım her felaketten sonra biraz daha bilinçleniyoruzdur, ülkece...
Sorumluluk duyan şahsınızı ve şiirinizi kutlarım...
Sayın Aygül,
Yaşanan içler acısı faciayı ifade eden dizlerin sade bir dil, akıcı bir anlatım, vurgular yerli yerinde vurgulanarak, yürekten gelen değerli seslenişti....
Başarınız daim, kaleminiz tükenmez olsun....
Selam saygı şiire ve şairedir....
Kartallar, sadece tilki sürüsüne değil,
Kurt sürüsüne de yem olmazlar..
Anlam ve duygu yüklü şiirinizi tebrik ediyorum Sn Aygül..
Nicelerine dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta