"KORKMA; SÖNMEZ BU ŞAFAKLARDA YÜZEN AL SANCAK! ." Kendimizi Bilelim! . = 000.008 =
Bir Ağaçta Seni Anımsamak; Vicdana Gelmek: Baş Vurmak Omzuna! .
Yine işaretinle; sorumluluğumuzun gerektirdiği çizgi ile biz! .
Yine emrinle demir kesilir, çeliğe çifte su verilir aşklarca! .
Kılıca gerek kalmaz; vurulacak başlara, omuz verdin: aşkınla! .
Başımızı omzuna vururuz; yaslanılan bir ağaç gibisin dostluk! .
Ağlamalara Değil; Baş Vuruşumuz Omzunuza! . Bir Omuz Verdiniz! .
{Yazan:Kemal KABCIK – ANTALYA – 27.02.2013 02:31}
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 27.2.2013 02:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Kabcık](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/27/korkma-sonmez-bu-safaklarda-yuzen-al-sancak-kendimizi-bilelim-000-008.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!