Korkma-II Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Beni tanımaya çalışmaktan
Veya tanımaktan korkma bir tanem.
Ne bir ruh,ne bir karabasan,
Öcü değil insanım ben.
Garip,çaresiz bir insan.
İnde ruhumun derinlerine,
Gör ne olur gerçek yüzümü,
Hassas yanlarımı tespit et,
Ve inanarak dinle sözümü,
Uzaktan hoş gelen seslere,
Kulak asma ne olur,
Sevgiyi ararsan şayet,
Bil ki içerimde bulunur.
Pek önemli değil bilesin ismim,
Çırpınışlarıma da bakma,
Benden nefret et,iğren ama,
Ne olursun korkma.