Korkma Şiiri - Hülya Taydaş

Ağlama çocuğum, ağlama.
Bak,
Sana bir demet çiçek,
Yanında da birkaç oyuncak getirdim.
Bu kavgada düşen babanı sana getiremedim,
Ama onun kokusunu taşıyan
bu karanfilleri getirdim.
Kokla oğlum çiçeklerini,
Baba kokusuyla kokla.
Onu yaşa.
Senin baban da, insanlık için açan bir çiçekti.
Onu soldurdular çocuğum,
Hem de sen doğmadan önce.
Onu, onun fikirlerinden korkanlar soldurdu.
Bilemediler, solan her çiçeğin yerine
O daldan bin tane çiçek doğar.
Korkma çocuğum.
Sen de bir çiçeksin,
Ama korkma.
Seni solduramazlar.
Sen, güçlü mücadelelerin ardından doğansın.
Artık ne seni, ne de bir başkasını solduramazlar
Solduramayacaklar.
Güneş doğdu,
Karanlık silindi.
Sen de yok olan benliğimizden geride kalan
Fikir çocuğumuzsun.
Bizi solduranlar,
Düşüncelerimizi solduramayacaklar.
Artık çiçekler solmayacak.
Babalar, kavgalarda düşmeyecek.
Sil gözyaşlarını.
Senin baban, mücadele adamıydı,
Ardından ağlamak bizlere yakışmaz.
Sil çocuğum,
O masum gözyaşlarını sil.
Yarınlar bizim.