Korkma Şiiri - Selver Güvercin

Korkma! ...
Mezarımın üstündeki otlar
Midasdan kalanlar değil
Söylemez derinde ki sırları
Kimse bilmez neler gördü neler geçirdi….
Bir kalp vardı gizli kapaklı
Kimse bilmez neler çekti
Kendisi sırdı duyguları da sır…

Korkma! ....
Hayatta ne varsa güzelden yana
Korkma yaşa doya doya…senin hakkın
Ama sırrını göm…
Düşersin sende bir gün, toprağa
Bak bak da ibret al halimden…

Korkma! ...
Yolun düşerde bir gün gelirsen yanıma
Bir fatiha oku geç..yüzüme karşı
Biliyorsun hiç yaşamadım hayatta
Nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum…
Belki nefesinde tadarım hayatı… Ölümümde

Korkma! .. gardaş korkma…
Gardaş dedik mi biz;
Ölürüz de sırrı kalbimize gömeriz
Bilmesin benden başkası
Bilmesin en yakınımdaki yabancı
Neme gerek benim sırrım ona
Hayat bu bakarsın
Ölürken elimden tutar
Kulağıma söylerken sırrı;
Gül duyar, sırrım el olur…

Dönüşü olmayan yolda
Akıntıya bırakmış gidiyorum
Kendimi hayatın sonuna
Ne amacım belli ne yaşadığım
Senden sonra
Ama sen yinede
Korkma! ...
Ölürüm de vermem sırımı yabana

2006 Ankara