Korkma Şiiri - İhsan Suvaroğlu

Ne çok acıyla yormuşuz yüreğimizi!
Ben bile şaşırıyorum gördüklerime.
Ve şimdi zifiri bir karanlığın ortasındayım.
Işık için umut... "umut" bile yok.
Alnıma yazılmana engel sırma saçlarım,
En uzak çöllerde baktığını gören gözlerim,
En derin cehennemde gülüşünü duyan kulağım,
Hepsi İndirdi gardını... Teslim oldu senin saltanatına.
Bak!
Ararat'ın zirvesinde vapur bekliyor anılarım.
Korkma artık başını göğsüme dayamaktan!
Gözyaşlarını saklayabilir, beyazladı göğüs kıllarım.
Korkma!
Takatim kalmadı hayal kurmaya.
Anılarımızdan güzel hayaller kurmaya kudretimiz yok.
Anılarımızdan... Ve senden güzel.
Korkma!
Kapat gözlerini...
Ne zaman yüreğin azıcık titrerse,
Gözerini kapat, hatırla...
Sana ait olan hayata, biçim veren mutlulukları.
Hatırlamaktan hiç korkma beni.
Aklına gelmekten hiç korkmadım ben.
Ne aklına gelmekten,
Ne aklından çıkmaktan
Ne de sana sarılmadan ölüp gitmekten...
Hiç korkmadım ben!
Aklımı kaybetmekten çok korkarım hep!
Seni kaybetmekten.
Ama sen korkma!
Tüm gücünle sarıl,
Anılarımızın cesaretine.