Korkma Şiiri - Melahat Sönmez

Korkma!

Renklerin kaybolduğu bir dünya düşünebilirmisin.
Yada gökkuşağını siyah beyez.
Yada, Kış doğrudan yaza geçseydi
Baharı es geçseydi yani..
.....
Kurşun yağmurlarından,
Postalların izlerinden sıyrıldım
Cehennemden geliyordum
Sen Bena bir kavşakta rastladığıda
Menekşe gözlerinde dehşet..
Bende mevsim bahara dokundu.
......
Bulutlardan  ölüm yağıyordu.
Ellerinde kalaşinkof ölüm Mangaları
Saçları ellerinde kızların
Ölüm renkli
Olacak sa
siyah beyaz.
Bir diyar ki tarumar.
Çocukların oyunu savaş.
Kerpiç duvarlarda barut kokusu.
Korkunun rengi
Karanlık.
Sadece ellerinde kınalar renkli gelinlerin
Birde
Çocukların şekerleri,
Kızların göğüs uçları.
Sen bana son kavşakta rastlayan kadar
Cehennemden dönüyordum
Baharı hatırlatan gözlerin
Korkak!
Çok uzaklardan geldi ateş yağmuru.
Siperim öbür yarım.
Pastallarım kan
Yüreğim don.
Anamı koydum ateş arasında
tam üç gün
tek kurşunla düştü yere.
Ben görmedim
"tanrının" gizli gözü
Kan gördü taa uzaklardan.
Dedim ya..
Çok uzaklardan hedefdeyim.
Bombalar uzak menzil.
....
Ayakkabılar sahipsiz sokaklarda.
Gölgeler paramparça.
Kuşlar çoktan terk etmiş bu diyarı.
Yalnız, deniz kenarlarında akbabalar.
......
Gözlerinde benim suallerim
Korkma!
Nerdeyim göster bana.
Niçin  söyle bana.
Oysa,
Baharın ne demek olduğunu bilirdim
Renklerini.
Anamın doğurganlığidir.
Kızkardeşimin beliklerinin kokusu.
Sevgilinin dudakları.
Bir özgürlük türküsüdür doğrur yüreğim,
Coşarım.
Korkma!
Cehennemden geliyorum
Ne olur!
..........
13.03.2018
Melahat Uran
Sevdaya dair bildiklerim adlı kitabımdan