Korkma Şiiri - Murat Berk

Her gece rüyamda
bir uçurum kenarında
düştüm düşecek oturuyorum.
bakmayın
çok korkuyorum,
avuçlarım terlemiş
dudaklarım kurumuş
tirtir titriyorum.

Bir ara uçma isteğime
engel olamıyor
tırnaklarımı kayalardan
kurtarıyor
ve uçurumun dibine doğru
salınıveriyorum.

Aklım yukarıya
vücudum aşağıya
doğru süzülüyorum,
uçurumdan kurtulmak zor
ta dibine yapışmak
dağılmak
ise
kolay
gerçek
yakın,
yani Ölüyorum
ama
yine de
zevkten uçuyorum.

Mutluyum
çünkü insanlardan
uzağım
kötülüklerinden uzağım
burada rahatım.

Süzlüyorum süzülüyorum
aşağıdaki
griler
karalar
yarıklar büyüyor büyüyor
rüzgarın uğultuları
kulağımda dolaşıyor
aklıma
birden rakı geliyor,
aklımdaki rakıdan bir fırt
çekiyor
damağımda tadı kalmış peyniri
dilimin üzerinde
dolaştırıp
yavaş yavaş yutuyorum,
ardından
bir hıçkırık başlıyor.

Unutmuş değilim
uçurumun dibine doğru süzülüyorum,
birden vazgeçiyorum
ama
aklıma bir söz geliyor
"Bazen yukarıya doğru seyahat zordur."

Devamlı korkuyorum
devamlı zevk alıyorum,
bir korkuyor
bir zevk alıyorum
ama hep uçuyorum.

Bir süre sonra
düşmediğimi anlıyorum
hala havadayım diye şaşırıyorum
"Yoksa uçmayı mı öğrendim? "
diye kendime sesleniyorum
birden yukarıdan bir ses geliyor;

"Uçmayı değil, kötülerle
mücadeleyi öğrendin,
şimdi hemen in aşağı"

Griler ve koyuluklar
kayboluyor,
ardından güneş doğuyor
bir kızıllık kaplıyor
içim ısınıyor.
ve bir başka ses geliyor uzaklardan;

"Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak."
yüreğim ısınıyor
ve uyanıyorum...

2013-27 Tem.
Ç.kaleboğazı Kıyılarından