Korkma Şiiri - Nurcan Talay

Akıl asi bir ateş, dağa konsa lav olur
Gün hep beyaz olmazki, gecelere tav olur

Merhamet yürektedir, kul adaletli ise
bir baş, iki kol yetmez insan doğru değilse

Göz tek kendini görmez, izler koca alemi
Yalan söz söyleyince, öz’ü kırar kalemi

Ne vakit yağmur yağsa, toprak verir ekini
Kim ki sarsar dengeyi, yer bitirir kendini

Düz yolda eğri yürür, ayarı sakat ise
Kaldırım taşı bilir, üzerinde kim gezse

Şafak yırtılmaz ise, güneş doğar mı gökte
Elalem kin güderse, barış kalır mı kökte

At koşar hızlı hızlı, insan doğar rızıklı
Neye baksam yolcudur, ölüm baştan kazıklı

Aç kalır can’da ruhun, şükür’ü bilmez isen
Ne kadar verir isen, o kadar alırsın sen

İster öç al zenginden ister el açıp dilen
Düşmeye gör kendinden, anlayan olmaz dilden

Atma yetime tekme, tokadı ağır olur
Yaradan var yukarda, acı seni de bulur

Kader hep ağlatmazki, yeri gelir güldürür
Vazgeç şikayet etme, dilin seni gömdürür

Kalk, doğrul yatağından Allah her şeyi bilir
Herşey vaktinde güzel, ölüm habersiz gelir

Söz tek kendini yemez, yedi kapıyı tıklar
Kalemin güçlü ise, korkma ter seni aklar

Nurcan Talay
25.04.2010