O Dem Bu Dem Şiiri - Mecit Aktürk

Korkak değilim, lâkin korkarım O dem BU dem
Îman kordan bir ateş, avuç içinde îman
Sıyrılmış suretinden, çıldırmış Benî Âdem
Fırtına hayli şedît, görünmez olmuş liman.

Yıllardır "dâvam" deyip, umudumu belerken
Tam da makus talihim yorulmuş, sendelerken
"Tan yeri ağarmakta, şafak sökecek" derken
Kapkara perde çekti güneşime asuman.

Hep dışarda sanırdım; Ermeni, Yunan falan
Bağrımdan çıktı heyhât, en tehlikeli yılan
Vatanım baştan başa alçağa açık alan
Dostum sandığım kalleş; kardeş kardeşe düşman.

Melanet pazarında müşteri bulunca kin
Muhabbet tarlasında bu yıl da yandı ekin
Bayrağımın gölgesi; bir tek orası tekin
Nasıl durayım sakin; bu kez tuzak pek yaman.

Helâk için sebepken, bilerek, biri bile
Cürmü kişiye pâye, günahlar sürü ile
İnsan acayip olmuş, değişmiş türü bile
Mesâi fâsılasız, mel’un vermiyor aman.

Hükmeden hakim darda, arsızlık mûkim arda
Mü’minim diyen müflis, münkir hesapta kârda!
Çağımın müslümanı karar kılmış inkârda
Kur’an âlimden bîzâr, buğzediyor an-be-an.

Merhamet sâde sözde, zâlim gözde, muteber
Beklediğim muştudan ne bir iz var, ne haber
Şerefsiz namusluya, alçak arlıya rehber
Zifiri öyle kesif, öyle yoğun ki duman.

İblis avanesiyle yapsa dahi yığınak
Kalp gözü açık kula meçhul değil sığınak
Değil mi ki bu âlem üç gecelik bir konak
Vazifemiz tefekkür ve Bir olana güman...