Korkarım Şiiri - Ahmet Kürşat Göktürk

Nerde o serseri ıslatan yağmurları gecenin. Nerde bıraktılar yüreğimi emanet ettiklerim. Hangi ipin ucunda sallandı bedenim. Kör kuyularda çekilirken nefesim ciğerlerimden, ağzımdan çıkmasın diye ……… ……… kelamı, yıkılmayalım diye ölürken, sıcak yurdunda sevgililer titremesin diye, şimşekler bizden yana olup saldırmasın diye dağlarına umutlarının, fırtına dağıtmasın diye dalgalarını, kahverengi denizlerin, korktum. Korkarım.

Gecenin inme sessizliğinde, yasaklanmış şarkılar sızarken kulağıma, oradan alınıp işlenirken yüreğimde ki gergefe adın, susamadım. Korkumdan.

Bilmesinler diye kimsesizliğimi, terkedilmişliğimi, ağlamayasın diye bir kez daha, kaç yemini kaldırıp derin uykulardan, bir kez daha dilime döktüm. Verebileceğimi alıp verdim. Kalmayanı yaktım da, bir silemedim gözlerimden gözlerinin izini. Korktum. Korkarım.

Yalın kılıç devirlerden getirip, damıtıp sakladığım ve bu zamaneye inat, dallarında kiraz çiçekleri olsun istediğim, zamansız bir sevdaya saldığım küçük, toy, yedi taşında bir çocuktu yüreğim. Üstüne titreğim her şeydi sevdam. İncinip üşümesinden korktuğum. Ağlamasın diye, sevgili yanılıp düşmesin diye ayrılığın tuzağına, firkat çölünün ateşine yanmasın diye, elleri seviyorsa sevsin, mutluysa mutlu olabileyim diye, incinince, dağların doruklarından akın akın gelip köpüreyim diye, ahımı serdim ayaklarına, ahdimi bozdum. Silahlara yol verdim. Şanıma son verdim. Ağlamayan gözlerime geceleri nem verdim.

Yiğit yüreğime kanlı yaş, korkusuz gençliğime öd verdim. Sen, bendeyken sevdim, giderken hayatımı ellerine verdim.ben hiç kimseden korkmaz idim. Şimdi korktum. Korkarım.
Gelmeyeceksin, ben sana her gün yeniden yollanıp, yollarında bir dirilip bin ölürken, kalemim de susacak. Kağıdımı yakacaklar. Yüreğime bir kurşun, şakağıma ak, sineme (üryan) kan bırakacaklar. Şimdi korkuyorum.

Ağlatma beni, söyletme işte özlüyorum…! ! !

Küçük çocuklar gibiyim, yiğittim hani? Şimdi kusura bakma sevgili, sen, sen olarak kal diye, her şeye ürperir yüreğim. Her ölüme üzülür, her zincire gelirim. Hem darağacına çekilir, hem de yenice filizler veririm. Ne fayda ey sevgili(m) ! Korktum bir kere, korkarım. Biliyor musun bilmem şimdi gelecekten bile kaçağım.
Bir hayalim vardı, dağlar başında. Sonra sen yanımda. Hayalim ellere kaldı. Sen geçmiş ile geleceğe. Ben ise hep şimdilerdeyim. Ağlıyorum. Gülmeyi yakıştırdılar gözlerime, sevmeyi yakıştırdılar yüreğime.
Soruyorum sana ey sevgili; sen bendeyken hep gülüyordum, ağlatmadılar mı? Sen benleyken sevmeye inandım, öfkemi koyup önüme denemediler mi? Nedir bu, bir çeşit oyun mu ey sevgili?
Ellerim tutuklu ellerine, kelepçemin diğer yanı boş şimdi. Kahverengi denizlerde kanat gölgem gezinmez artık, sesim yankılanmaz dalgalarınla kayalarda… Ağladığım duyulmaz, sen de dahil, ölsem şimdi şuracıkta, biliyorum ki, tek bir soranım, tekbir getirenim olmaz.

Hep korktum yokluğundan, yokluğunla yorgan oldu hasretin üstüme. Bu ağırlık bundan. Bu kahreden ses, çıldırtan öfkem bundan. Biraz daha olmazsan, biraz daha güler isem yalandan, fırtınalar koyuverecek kendini. Ağaçlar dallarını kıracak. Hasretime gök çökecek, yer yarılacak. Bu ne biçim beddua üstüme; ağlıyorum, korkuyorum, titriyorum be…!

Gücenmedin ya bana, gidişinden sonra
Dayanamadım, ağladım. Korktum ölesiye
Bir kurşun saklıyorum, sessiz bana ve geceye
Kızmazsın ya sen elleri gidip sevmeme
Ben;
Olaki meylederim diye başkasına
Yüreğime doğrulttum namluyu
Gözlerini gözlerime tetik çektim
Varsa ötesi… Gitsin yüreğim öteye…Daha,

Korkarım ki eller bilsin beni,
Bilmedikten sonra güzel gözlerini…

-albatrosfatihkemal-
A. F. K.
25.10.2006-02:26