Korkarım Şiiri - Fatih Hepgüler

Korkudan kayboldu korkusuzluğum
Camlarda salınan tülden korkarım
Korkumdandır belki uykusuzluğum
Uykularımı çalan elden korkarım..

Düşlerimi böldü,zifiri kabus
Odam dört duvar ben içerde mahpus
Gardiyan seslenir, sessizlik sus pus
Susarım söylemem.. Dilden korkarım

Taştan soğuk yatak bir ehram kadar
Ruhum ezilmekte, kabir gibi dar
Dışarda yaşlı bir servi hışırdar
Uykuma seslenen daldan korkarım.

Üşüyor bedenim elim üşüyor
Yorgun gözlerimden,gece düşüyor.
Gecenin koynunda biri koşuyor..
Kapımı çalacak Kuldan korkarım..

Karanlık ruhumu, gece yoğurdu
Hayat döşeğimde ölüm doğurdu
Bir rüzgar üzerime toprak savurdu
Saçımı okşayan yelden korkarım..

Karanlık gözümde perdelenince
Pencereden girer,ay şavkı ince..
Odam gark olur bir anda sevince
Geceme açılan, gülden korkarım..

Kefenim mi yoksa üstümde yorgan
Gece ölüm gibi, korku doğurgan
Boynuma dolandı, simsiyah urgan
Ölüme çağıran, yoldan korkarım..

Korkularım korkar korkunç davetten
Kurtulmak isterim bu rehavetten
Bir ses çağırıyor beni halvetten
Düşlerimi bölen halden korkarım..