Korkarım,
Ahşap bir kapı gibi gıcırdayan zamanın eşiğinde,
Sesin yankılanır hâlâ,
Geceyi delen bir çığlık gibi,
Bir korkak şarkının içinde kaybolmuşum.
Korkarım,
Uzak bir sokaktan gelen o eski ezgiler,
Şimdi yalnızlığın koynunda yankılanıyor.
Gözlerimde puslu bir hüzün,
Ellerimde kayıp giden hayaller var.
⋆ ˚｡⋆୨୧˚⋆˚୨୧⋆｡˚ ⋆
Korkarım,
Bir gün sesin de susacak,
Dudaklardan dökülen hüzün mısraları gibi.
Kim hatırlayacak peki o türküyü?
Kim sarılacak o hırçın notalara?
Söyle kim ?
Korkarım,
Biz sustukça şarkılar da ölecek,
Korktukça, şarkılar da sürgüne gidecek.
Ve geriye,
Yalnızca boş bir sokakta unutulmuş bir melodi kalacak.
Korkarım...
Geceden sabaha, korkarim.... !
Kayıt Tarihi : 12.2.2025 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, zamanın acımasız akışı içinde kaybolan anıları, sesleri ve duyguları anlatıyor. Ahmet Kaya’nın müziğinden ilham alarak, unutulma ve sessizliğe gömülme korkusunu vurguluyor. Şarkılar, anılar ve duygular sustukça, yalnızlığın ve sürgünün kaçınılmaz olduğu hissi hâkim. Melankolik ve derin bir hüzünle, müziğin ve hatıraların sonsuzlukta yankılanıp kaybolabileceğini anlatan etkileyici bir ağıt gibi…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!