Korkarım... Şiiri - Nihat Yılmaz

Ben korkarım sevdiğim,
Senden korkarım, sevdiklerinden
Kendimden korkarım, sevdiklerimden
Üzmekten, üzülmekten…
Bütün sevdiklerimi bir bir kaybetmekten,
Elif’lerin gözlerine bakamamaktan korkarım,
Hepsinin sözlerine dayanamamaktan korkarım
Birden…
Çöken karanlıktan korkarım sevdiğim,
Öyle korkarım ki her şeyden,
Sevgimizden bile korkarım…
Yılların acısını acıyla bezemekten korkarım
Gelsem yanına seni görememekten çok,
Dokunamamaktan korkarım…
Sevdamızın çözüm olmamasından korkarım
Sevdiklerimin benim yüzümden çektiği cezalardan, korkarım
Eskilere yenilmekten korkarım,
Tekrar sevdiğin olamamaktan daha çok,
Mağlubun olmaktan korkarım,
Ya girmeyecektin hayatıma yeniden
Ya da gidemezsin demekten korkarım
Özür dileme artık, pişman olma
Sırtını bir daha dönmenden korkarım,
Sesini duymak için bir servet verememekten korkarım,
Gözlerinin içine bakarak,
Doya doya kana kana sevgilim diyememekten değil
Yanımda iken bile sana sarılamamaktan korkarım,
Kıyamete kadar izin almış şeytanın,
Oyunlarından daha çok,
Yaradanın azabından,
O’nun rızasını alamamaktan korkarım,
Yaradılan’ın kınamasından daha çok, ah’ından korkarım…