Korkar oldum..\..korkak oldum...

‘ Çok yorgunum çok...’

Korkar oldum..\..korkak oldum...

Yine sustum “bugün”...
Bir yumruk değdi dilime, konuşamadım!
Oysa... Ne çok istemiştim,
Çıksın tüm sözcüklerim içimden!
Susmadan bir kere de söyleyebilmeyi herşeyi..
Sessizliğe bürünüp; karanlığımda
Yok olmak istiyorum
Olmuyor..
Susuyorum...

İnanmışken, beklemezken bir bakıyorsun ardına; neler denmiş. Haberin bile yokken olanlardan.. sen sadece bakıyorsun sahte gülümsemelerle etrafına... olup bitenden bir haber..
Ne keşkeler çekilmiş içten, habersiz, sessiz sedasız...
Sonradan duyan oluyorsun..

Keşke hayat bu kadar acımasız \ yalanlarla dolu olmasaydı inandıkların ama beklemediklerin bu kadar acıtmasaydı çocuk yüreğimi...
Yalanlarla.. duyulmuş sahte sözlerle...

Yine boğuldum düşlerimde...
Ve çok acıdı içim
Düşlerimde kayboluyorum...
Kendi düşlerim,
Kendi düşüşlerim oluyor..
Işık sandığım; en karanlık anımda
Ben ki düşlerimde kaybolmak istiyorum
Olmuyor..
Boğuluyorum...

Kanatlarımı kırdılar uçamadım, kanadım hep sustum, acılarımla büyüdüm,
düştüm kendim kalktım...
kimseye ihtiyacım yok ki benim sararım kendi yaralarımı.. Bakarım başımın çaresine...
Benim de söylemek istediklerim, duymak, görmek istediklerim var kendi dünyamda
Geç olmadan duydum, geç olmadan farkına vardım birçok şeyin..
Boş olanları; değer biçilmeyecek olanları; ardımdan söylenenlerle öğrendim...
Yalancı sözlerde...

Düşlerimde boğuldum..
Duymak istemediklerimi,
Sahtelikleri gördüm yine
Yalancı sözlerde.. sahte bakışlar ardında.
Yeryüzünde hak etmeyen değerleri..
Bırakın beni bana da çekip gidin
Hayatımdan
Hiç olmamışçasına..

Hiç acı çekmedin, senin acıların yoktu, seni kanatanlar yaralayanlar yoktu ki
belki de benim yaralarım olduğunu bildiğin için kanatmak istedin, yaralamak istedin
sahte sözcüklerinle..
Oysaki ben zaten yaralıydım...
nefretini bürüyüp de karşıma çıkıp da söyleseydin..
yapamazsın ki...\..yapamazdın ki...
Hayal kurmazdın.. düşlerin yoktu.. Senin çocukça düşlerin hiç olmamıştı belki de...
yalancı aşklarda, yalan sevgilerde...
Gururunu bi kerede ayaklar altına almayı deneseydin; çok zor değil iki kelime sadece iki kelimeden ibaret...
Bırak bitsin herşey bırak da olduğum gibi kalayım sensiz
Sen olmamış gibi...
Şimdi de
İnanmaktan korkuyorum.. Ben böyle değildim ki herşeyden korkar oldum..\..korkak oldum...

Işık sandığım; en karanlık anımda
Yine boğuldum kendim de
Ve çok acıdı içim..
Kendim de kayboluyorum en fazla...
Ben ki herşeyde yok olmak istiyorum
Ama yapamıyorum
Olmuyor..
İçimde sonsuz bir boşluk var...
Çok acıyor(um) ...
Ve
Düşme korkusu,
İnanma korkusu..
Hep yanı başımda... “ Çok yorgunum çok...”
Korkar oldum, korkak oldum...
Ama bende;
Bittim..

‘Yazarlar ölüdür derler ya bende ölüyüm..! \ Senin için..Hayat için...