Hasret kalmıştık sayfalarca satırları okuyana
ve enine boyuna bir karış akıl bile yürütmeden
ve o yana bu yana savrulan
ve kendi yağıyla değil, yağdanlıklarıyla kavrulan
ve sağıyla soluyla
ve kafasındaki örümcek ağlarıyla
ve daha göbek bağıyla çamura bulanmışlara belenmiştik…
Gök mavisi karanlıklar çöktü üzerimize
ve kuruyan çiçeklerden önce döktü doğa tüm yapraklarını
ve boynunu büktü her sabahın umudu güneş…
Köpüklerini yitirmiş dalgalar yıkıyor şimdi kumdan kalelerimizi
ve yağmurlar okuyor
ve ateş böcekleri aydınlatıyor mezar taşlarımıza yazılmış makalelerimizi…
Kayıt Tarihi : 24.10.2018 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!