Korkak Ve Pişman Şiiri - Kayaalp Er

Bir çırpıda başladı herşey,
Çabuk,karşı konulmaz ve gizemli...
Mesafe tanımayan heyecanlara gebe,
Özlem hamurunda yoğrulup,
Vuslat türküsüyle sabredilen bir aşk.
Kızılay Meydanında küçük bir kız,
Mavi önlüğü,beyaz çoraplarıyla gülümseyen,
Başkentin ayazında titreyen yüreğime akan sıcaklığıyla...
Eskimeyen çocukluk anılarımı haşreden aynı masumiyet
Telaşlı kalabalıklar ortasında ürkek bir kucaklaşma.
Masum çocuk gözyaşlarımızla elimizden kaçan yitik sevdamız
Böylesine kusursuz başlamıştı herşey yeniden,
Ya şimdi;
Gururdan bir çıkmaza sürüklenen hazin bir son.
Her gece Tuzla istasyonunda durmadan geçen Başkent treni
Aynı sesle,aynı saatte,aynı hışımla...
Pencereden bakan ardında hüzünlü bir çift göz,
Gururuna sürekli kaybeden bir çift yüreğe nispet
Merak ediyorum o trene atlayıp gelsem karşılarmısın diye.
Yine eskisi gibi sadece bir kez daha umutla bakar mısın gözlerime?
Herşeyi unutup tekrar sevemesen bile,
Oturup bir kahvaltı daha yaparmısın gözlerimin derinliğinde?
İster söversin istersen kovarsın ama bilirim,
Anlarım gözlerinden kaç defa resmime bakıp küfrettiğini
Bilirim ardımdan kalemi alıp kaderine yazdıklarını.
Bilirim...
Yeniden güle oynaya gezemeyeceğimizi şehir şehir,
Bir daha birbirimize günlük rapor vermeyeceğimizi akşamları.
Ve bilirim maşuk hayallerle planladığımız geleceğin,artık yok olduğunu...
Günden güne bitiyorum ben ilk göz ağrım,
Zamanın çare olmasını beklerken çaresizleşiyorum amansızca.
Kendime acıyorum...
Ya sök gözlerimi yuvalarından ağrımasın artık,
Ya da son kez gözlerime bak senin için geldiğimde...

(Tuzla / 25.09.2009)